"Nutki - mali patrioci"

W tym tygodniu mówiliśmy o Polsce. Rozmawialiśmy o symbolach narodowych: fladze, godle i hymnie. Dzieci poznały pojęcie ojczyzna i dowiedziały się, że Polak jest osobą, która mówi po polsku, a jego krajem jest Polska. Oglądaliśmy mapę i odnajdywaliśmy na niej morze, góry i Wisłę. Bawiliśmy się w wycieczkę pociągiem i chodzenie po górach, układaliśmy puzzle z pociętej na kawałki mapy Polski. Słuchaliśmy hymnu i mówiliśmy o tym, kiedy i dlaczego go śpiewamy oraz jak należy się zachować, gdy się go słyszy. Oglądały filmik edukacyjny „Gniazdo białego orła” i bawiły się przy piosence „Jestem Polakiem” – rekomendowanej przez MEN. Przedszkolaki dowiedziały się, czym są i jak wyglądają flaga i godło Polski – Orzeł Biały. Słuchały wierszy związanych z tematem tygodnia: Dom Anny Biernat (fragment), Dymek E.M. Minczakiewicz, Kolorowe miasteczko Danuty Gellnerowej, Polska Ryszarda Przymusa, Barwy ojczyste Czesława Janczarskiego i Znak Marii Łaszczuk. Dzieci dowiedziały się, że Warszawa jest stolicą Polski, oglądały herb i zdjęcia znanych miejsc w Warszawie. Poznały legendę o Warsie i Sawie (według Wandy Chotomskiej) i przygotowały kukiełki występujących w niej postaci. Zajęcia przeprowadzone w tym tygodniu miały również na celu budowanie poczucia przynależności do rodziny. Rozmawialiśmy o tym, czym jest dom, budowaliśmy domki z klocków i lepiliśmy je z plasteliny, żeby zrobić makietę, oraz oglądaliśmy zdjęcia. Nutki oglądały prezentacje multimedialne: „Warszawa – stolica Polski”, „Symbole narodowe”.

Dziecko już od pierwszych chwil życia przygotowuje się do dorosłości. To, co słyszy i widzi oraz sposób, w jaki jest traktowane, wpływa na to, co będzie myślało w przyszłości o sobie, innych i otaczającym świecie oraz jak będzie postępowało. Dlatego ważne jest, by rozmawiać z nim we właściwy sposób: mówić o swoich uczuciach („jest mi przykro, że...”), nie oceniać, ale opisywać, co się stało („nie sprzątnąłeś zabawek” zamiast „jesteś bałaganiarzem”), nie porównywać do innych „Zuzia zawsze ma porządek”), dać rozwiązanie („teraz powrzucaj zabawki do pudełka”), chwalić. Oczywiście bycie idealnym nie jest możliwe. Każdy czasem się denerwuje i maluch musi nauczyć się, że złość jest potrzebna, jak jego zachowania wpływają na innych, oraz że nie wszystko jest jego winą. Dobrze jest w takiej sytuacji pokazać dziecku, w jaki sposób radzić sobie ze swoimi emocjami, nie raniąc innych. Zamiast krzyczeć, lepiej wyjść do innego pomieszczenia, uspokoić się, a potem wyjaśnić, co się stało i dlaczego, na przykład „Zdenerwowałem się, jak zobaczyłem, że stłukłaś słoik i cała podłoga jest brudna” lub „Byłam zła, bo winda uciekła mi sprzed nosa”. Jeśli nie udało się zachować spokoju, być może warto dodać: „Przepraszam, że na ciebie nakrzyczałem”. W ten sposób uczy się przepraszania, wybaczania i budowania zdrowych relacji oraz tego, że choć wpływamy na siebie nawzajem, każdy jest odpowiedzialny za własne emocje.